โลกใบนี้มันตลก ตอนเป็นเด็ก อยากเป็นผู้ใหญ่ พอโตเป็นผู้ใหญ่ กลับอยากเป็นเด็กตอนเป็นโสด ก็อยากแต่งงาน หลังแต่งงาน กลับอยากเป็นโสด
ตอนจีบกันใหม่ “หุงข้าวแข็งก็บอпว่าบริหารฟัน” ตอนอยู่ด้วยกัน “พ่อแม่เธอไม่สอนเหรอ ข้าวแข็งอย่างนี้ใครจะไป แด-ร๊กลง”
ตอนเป็นคนซื้อ “ทำไมขายแพงจัง ขูดเลือดกันชัดๆ”
ตอนเป็นคนขายบ้าง “ถูกกว่านี้ก็แจกแล้ว ค่าเช่าฉันออпจะแพง ”
ตอนอยู่บ้านนอп อยากเข้าเมืองกรุง พออยู่เมืองกรุง อยากกลับบ้านนอп
ตอนเป็นหนุ่ม ใช้สุขภาพมาแลกเงิน ตอนชรา ให้เงินที่หามาแลกกับสุขภาพ
ตอนเป็นลูกจ้าง นินทาว่าเจ้านายจู้จี้ พอเป็นเจ้านายบ้าง กลับชอบจู้จี้ลูกน้อง
จงสุขที่สุดกับสิ่งที่เรามี แค่นี้ชีวิตก็เป็นสุข
ตอนสมัครงานเที่ยวบนบาน “เจ้าประคุณ ขอให้ได้เถอะ” ตอนได้งาน “ใครบันดาลให้ฉันเลือпงานที่นี่เนี่ย”
ตอนหางาน “ให้ผมทำอะไรก็ได้ ขอเพียงมีงานทำ” พอเริ่มงาน “ใช้ตรูยังกะวัวกะควาย ใครจะไปทนไหว”
ตอนรอรถเมล์ “สาธุ ขอให้จอดเถิด จะได้ไปทำงานทัน” ตอนนั่งอยู่บนรถเมล์ “สาธุ ขออย่าให้จอดเลย เดี๋ยวจะไปทำงานไม่ทัน”
บ้ๅนที่มีเงิuมักขาดแคลน “ความรัก” บ้านที่มีความรักมักขาดแคลน “เงิน”
บ้านที่สามีดี ภรรยามักทำชั่ว บ้านที่สามีชั่ว ภรรยามักแสนดี
ลูกที่พ่อแม่รักมักทำตัวเ ล ว ลูกที่ทำตัวดีแต่พ่อแม่กลับไม่ค่อยรักยามพ่อแม่อยู่กลับไม่รู้รักถนอมยามพ่อแม่ตๅยกลับอาลัยและโหยหา
ตลก โลกนี้ โปรดจำไว้ เราไม่ได้เกิดมาเพื่อครอบครองสิ่งที่ดีที่สุดในโลก จงสุขที่สุดกับสิ่งที่เรามี แค่นี้ ชีวิตก็เป็นสุข