“พูดไม่เก่ง” ไม่ได้ห มายความว่า “พูดไม่ได้” ดังนั้น การสงวนถ้อยคำนั่นคงมีเหตุผลที่อยู่ในใจ อาจเป็นเหตุผลส่วนตัว หรือเพราะว่าเขามีบางอย่างที่เป็นทางออกที่ดีกว่า
จริงอยู่ถ้อยคำหวานหู ใคร ๆ ก็นิยมชมชอบ แต่มันเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องมีความสามารถนักก็ทำได้นี่
ดังนั้น ถ้าเขาเลือกที่จะเป็น “นักทำ” มากกว่า “นักพูด” จะไม่ดีกว่าหรือ อะไรจะสัมผัสได้มากกว่า อาจจะตอบยากนิด
แต่ถ้าสัมผัสกับเนื้อในของมันจริง ๆ แล้ว ตอบแบบไม่ โกง หัวใจตัวเอง ก็จะรู้ว่าสัมผัสไหน ที่จะยืนยันความสัมพันธ์ได้ ยาวนาน กว่ากัน
เ พศชาย หยาบ – อาจจริงอยู่ เ พศชาย ไม่ละเอียดอ่อน – อาจจริงอยู่
แต่ที่เอ่ยปากฝากคำหวานคำไม่เก่ง ไม่ได้เกิดจากหัวใจของเขาแห้งแล้งเสียหน่อย อาจเป็นเพราะธรรมชาติ ที่มอบสัญชาติญาณความเป็นผช.มาให้มากไปหน่อย
การเอ่ยอะไรที่ดูจะลื่นหูแบบนี้สักที มันก็เลยดูจะยากเย็นเสียเหลือเกิน หรืออาจเป็นเพราะหน้าที่การงาน หรือหมวกที่เขาสวมอยู่ ทำให้ถ้อยคำที่ใครสักคนอยากฟังให้ชื่นหู
โอกาสที่จะเล็ดลอดผ่านไรฟัน แทบเหมือนถูกปิดประตูลงกลอน มนุษย์ทุกคนล้วนเกิดจากความต่าง และความหลากหลายมาผสมปนเปกัน ดังนั้น จะให้คนหนึ่งทำเหมือนกับอีกคน… คงเป็นไปไม่ได้
ลายมือยังไม่มีใครเหมือนใคร ดังนั้น บรรทัดฐานใด ๆ คงจะยกขึ้น มาวัดเรื่องนี้ไม่ได้ ยิ่งเรื่องสำคัญต่อความรู้สึกแบบนี้ย่อม สไตล์ใครสไตล์มัน นักมวยยังมีหมัดเด็ด
แต่คงต้องรอโอกาสให้เห มาะสักหน่อย เจ้าตัวถึงจะเลือกปล่อยหมักสำคัญนั้น จำนวนยกก็มีกำหนด เขาไม่ปล่อยให้โอกาสผ่านไป จนระฆังยกสุดท้ายตีเสียก่อนหรอก เพียงแค่รอให้มั่นใจสักนิด ว่าหมัดสำคัญที่สุดนี้ปล่อยออกไปแล้วจะเข้าจุดโฟกัสที่สุด
นักมวยที่อ่อนประสบการณ์ มักนิยมใช้หมัดนี้อย่างสะเปะสะปะ สุดท้ายแล้วตัวเขาก็จะรู้เองว่า การขว้างหมัดอย่างไม่มีจุดห มายนั้น
นอกจากเสียแรงแล้ว ยังเหนื่อยเปล่าอีกด้วย เพราะถ้าหากการเอ่ยคำหวานหูคำนี้บ่อย ๆ แล้วเข้าท่า มันคงไม่ต้องมีสัญลักษณ์แทนหัวใจ
อย่างของขวัญในวันสำคัญ ของฝากจากแดนไกลยามต้องห่างไกลกัน หรือกระทั่งแหวนวงสวยในนิ้วนางข้างซ้าย ในวันยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต หากคำ ๆ นั้น มี อานุภาพ พอ
ทุกอย่างล้วนวัดด้วย “การกระทำ” มากกว่า “คำพูด” ต่างหาก เราคงเคยเห็นตัวอย่างการแสดงความรักในหลาย ๆ รูปแบบ ที่ไม่ต้องพึ่งพาประโยคใด ๆ ออกจากริมฝีปากเลยมาบ้างไม่มากก็น้อย
ภาพคุณลุงจูงมือคุณป้า เข้าไปกินไอติมในร้านเล็ก ๆ น่ารักสักแห่ง คำพูดใด ๆ อาจไม่มีหลุดออกมาจากปากของสองผู้เฒ่าเลยก็ได้
ไม่ใช่เพราะพะวงกับของเย็นสีสวยตรงหน้า แต่หากคงไม่คำพูดใด ที่มีความห มายเท่ากับความผูกพันที่ร่วมสะสมกัน มายาวนานต่างหาก
เพียงสายตาที่เข้าใจกันและกัน เพียงเสียงช้อนกระทบแก้วไอติมขณะตัก ก็คง น่าฟัง กว่าคำว่ารักครั้งไหนๆ ที่เคยพร่ำบอกกัน
คน “ไม่พูดคำรัก” ไม่ได้ห มายความว่า “รักไม่เป็น” คน พูดคำรักไม่เก่งก็ไม่ได้ห มายความว่าต่มความรักทำงานผิดปกติ
ถ้าการประมูลห มายถึงการให้ราคาที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าให้เลือกระหว่าง การทำดี ต่อคนที่รักมากขึ้นเรื่อย ๆ กับการ พูดคำว่ารัก ที่ถี่ขึ้นเรื่อย ๆ
ผญ.อยากจะได้แบบไหน ?
ท้ายสุด… ถ้าไม่เข้มแข็งกับต้นรักที่ช่วยกันปลูกมา คำหวานที่ว่าแน่แค่ไหนก็ไม่อาจช่วยอะไรได้ การหมั่นให้อาหารปลาก็เพราะอยากเห็น มันเติบโตและงดงาม
สักวันหางปลาที่แกว่งไกว ครีบที่ว่ายแหวกสายน้ำ การพลิกตัวไปมาของมันทดแทนความสุขได้ดี แม้มันจะไม่เคยส่งเสียงมาให้ได้ยินสักครั้ง แต่เราก็เลือกที่จะให้อาหารมันต่อไป เพื่อที่จะเฝ้าดูมันเติบโตยิ่งขึ้นและงดงามมากขึ้น
ไม่พูดว่า รัก ไม่ได้ห มายความว่า ไม่รัก!
ดังนั้น คงไม่ผิดถ้าหากฉันจะไม่เหมือนคนอื่นเขา โดยการเลือกทำตามอย่างที่คิดอยู่เหมือนเดิม ด้วยการชูนิ้วมือขึ้น มา
และหุบนิ้วกลางกับนิ้วนางลงไปแล้วยื่นให้เธอ เพราะมันก็ความห มายเดียวกับที่เธอรอคอยอยู่ไงคนดี