คนที่ไม่รู้จักพอ คือ คนที่หาความสุขไม่ได้ มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยสนองกิเลสตัวเองได้หมด
คนประเภทนี้จึงถูกจัดไว้ในหมวดเห็นแก่ตัว ละโมบโลภมาก สุดท้ายก็จะไม่เหลืออะไรเลยคนที่ไม่เคยพอ
คือ คนเดียวกับคนที่มีทุกๆอย่างแต่กลับละทิ้งทุกสิ่งอย่าง เพียงแค่คิดว่าจะหาได้มากกว่า
ดีกว่าที่มีความไม่รู้จักพอของเขาที่ไม่สิ้นสุดนั้นเอง ทำให้เขาต้องต่อสู้ดิ้นรนไม่จบไม่สิ้น มีเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
ไม่เคยดี อยากมีเพิ่ม หาเพิ่ม ความไม่รู้จักพอ มักนำไปสู่การมีลาภเสื่อลาภ มียศเสื่อมยศ
มีชื่อเสียงเสื่อมชื่อเสียง มีครอบครัวดีเสื่อมถอย จนที่สุดแล้วก็จะไม่เหลืออะไรเลย
ทางพุทธท่านถึงว่า กิเลสของคนคือความต้องการไม่มีสิ้นสุด หากอยากเป็นคนที่มีความสุข
จงมองหาความพอดีและตรงกลางของตัวเองเจอ เมื่อนั้นแหละ เราจะได้ทุกอย่างที่อยาก
มีทุกอย่างที่อยากมีจงพอใจในสิ่งที่มี เห็นคุณค่าในสิ่งที่มี ไม่ใช่มองหาใหม่ หาเพิ่มอยู่ตลอดเวลา
คนโลภมากมีหมื่นล้านก็ไม่พอ อยากได้เพิ่มตลอดเขาจึงกลายเป็นหมูตระกระ ที่กินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันอิ่มแม้ท้องใกล้รະเบิดก็ยังกินต่อ
ไม่รู้จักความพอดีอย่าให้ความไม่เคยพอ ทำร้ า ยตัวเองและคนรอบข้าง เมื่อใดที่กิเลสเข้าครอบงำ เมื่อนั้นชีวิตจะสูญสิ้นทุกสิ่งอย่าง
