เมื่อคุณรักใครสักคน ในช่วงชีวิตหนึ่งของใครสักคน แค่ ” ได้รัก ” และ ” ถูกรัก ” ก็เพียงพอแล้ว
จากนาทีนี้ เส้นขนานสองเส้น แม้จะยังเดินไปพร้อมๆกันและเดินไปในทิศทางเดียวกัน
แต่เส้นทางของมันจะไม่มีวันบรรจบกันได้อีก แค่รู้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ เพื่อ กันและกัน ถึงแม้จะไม่ได้มีชีวิตอยู่ ร่วม กัน
นั้นก็เป็นเครื่องเลี้ยงต่อลมหายใจที่ดีที่สุดแล้ว
ชีวิตมันสั้นเกินกว่าที่จะไล่ตามคนที่ไม่คิดจะมองเรา
อดีตไม่ใช่สิ่งที่จะต้องลืมแต่ต้องใช้ให้เป็นเก็บไว้ให้มันเป็นบทเรียนแต่อย่าให้มันกลับมาทำร้ายเราได้
ถ้าไม่คิดจะตัดขาดจาก กันก็อย่าทะเลาะกันให้นานนักถ้าจะรู้ว่าเลิกรักกันไม่ได้ แล้วจะมึนตึงใส่กันไปทำไม ถ้ารู้ว่ามีเพียงกันและกันในหัวใจ แล้วจะหนีตัวเองทำไมให้ร้าวราน
ไม่รักก็คือไม่รัก อาจจะฟังดูใจร้าย แต่มันก็คือความจริง ถ้าไม่รัก ทำยังไงก็รักไม่ได้
ใครบางคนพบรักแท้ แค่เปิดตา ใครบางคนมองหา กลับไม่เห็น ใครบางคนได้รักมา กลับยากเย็น ใครบางคนมองเห็น กลับเมินไป
คนบางคน เกิดมาเพื่อถูกรัก แต่ใครบางคนเกิดมาเพื่อที่จะรัก แล้วใครบางคน คนนั้น จะเป็นผู้รับความรักได้บ้างรึเปล่า
การตามหาคนที่ได้คามอุดมคติของตนนั้น อาจจะยาก แต่การไต่ขึ้นไปให้ถึงระดับอุดมคติ ของใครอีกคนนั้น ยิ่งเหนื่อย ยากยิ่งกว่า และที่ร้าย ไม่ยั่งยืน
ความรักไม่ใช่มูลนิธิ จะบริจาคให้คนอื่นไปทั่วไม่ได้ ความสัมพันธ์ไม่มีการจดทะเบียน ไม่มีแบบอย่างเฉพาะ ไม่มีเหตุผลอะไร แต่ผู้คนก็ยังตามหารักไม่รู้จบสิ้น ถึงแม้ชีวิตจะหา ไม่ ยังไม่ละเว้น
ใส่ใจอะไรนักกับอดีต ไม่ว่าใครก็มีอดีตด้วยกันทั้งนั้น ที่สำคัญคือ ทุกวันนี้เรารักกัน เชื่อใจ ไว้ใจเท่านั้น ก็ไม่มีอะไรที่ต้องหวั่นอีกต่อไป
