ได้มีคำถามจากคุณยายท่านหนึ่ง ถามว่า… ” คุณแม่อายุ 76 แล้ว ไม่สะดวกไปอยู่วัด จะภาวนาที่บ้านต้องเริ่มต้นอย่างไร..? “
อาจารย์ได้ตอบว่า ถ้ามาวัดไม่ได้ ก็ให้เปลี่ยนบ้านเป็นวัด หลายๆคน มักเข้าใจว่าการเข้าวัดทำบุญ คือ การทำให้บรรลุธรรม
แต่นั่นถูกเพียงครึ่งเดียว เพราะ เมื่อออ กจากวัดเราก็ต้องนำธรรมะไปด้วยในทุกที่ ไม่ใช่เข้าวัดปฏิบัติธรรมแล้ว พอ กลับไปบ้านก็ไม่รักษาศีล ยังคงควบคุมจิตใจของตนเองไม่ได้อย่างนั้นที่ไปวัดก็สูญเปล่า
การฝึกปฎิบัตธรรมที่บ้าน หากทำได้จึงถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆ เพราะ ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ ไม่สงบ มีแต่ความวุ่นวาย
มีแต่ปัญหา หากเราสามารถควบคุมสติ สมาธิ แและ รักษาระดับจิตใจให้อยู่ในระดับปกติได้ จึงถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก
เพราะ เหมือนได้ฝึกใช้ธรรมะในชีวิตประจำวันไปในตัว เมื่อเปลี่ยนบ้านเป็นวัดได้แล้ว ก็ทำการเจริญสติอย่างต่อเนื่องรักษาศีล
แต่การจะทำอย่างนี้อยู่ที่บ้านได้นั้น ถือว่าเป็นสิ่งที่ยาก เพราะ คนส่วนใหญ่ที่อยู่บ้าน เขาก็ไม่ค่อยรักษาศีลกันหรอ ก
มักจะชอบทำอะไรตามอารมณ์ตัวเองซะมากกว่า อยากทำ อยากกิน อยากดู หรืออยากจะฟังอะไรก็ทำไป ซึ่งการเข้าวัดจึงเปรียบเหมือน มีครูคอยช่วยชี้แนะให้
เริ่มต้นอาจจะต้องลองอยู่คนเดียว ให้ตัวเราออ กมาจากที่ที่คนเยอะๆ ไม่ให้มีเสียงเข้ามารบกวนเราได้ อย่างโยมที่เป็นลูกศิษย์หลวงตา
เขาเคยมาอยู่ที่วัด พอออ กจากวัดก็ได้ไปสร้างห้องปฏิบัติธรรมในบ้านของตัวเอง และ เขียนป้ายติดเตือนสติตัวเองไว้ว่า… ‘ที่นี่เป็นวัด’ แล้วก็นั่งภาวนาถือศีลอยู่ในบ้าน ถ้าเราไม่สะดวก ไปวัดไม่ได้ เราก็สร้างวัดขึ้น มาในบ้านเราก็ได้
วัด ห ມ ายถึง สถานที่ที่สงบ เพื่อเอาไว้บำเพ็ญเพียร ถือศีล ในสมัยพระพุทธเจ้าที่ยังไม่มีวัด วัดสมัยก่อนก็คือ ในป่าเขา
ป่าเขานี่แหละคือวัดของพระทั้งหลาย พระทั้งหลายมักจะไปบรรลุมรรคผลนิพพานในวัดเช่นนั้น หลวงปู่มั่นก็ไปบรรลุธรรมที่ป่าของเชียงใหม่ ไม่มีใครที่จะไปบรรลุธรรมในบ้านกันหรอ กนะ น้อยคนจริงๆ
ดังนั้นถ้าเราอยากจะอยๅกจะปฏิบัติธรรม บรรลุธรรม ก็ต้องหาที่เป็นวัดจริงๆ ถ้าหาไม่ได้ก็ต้องสร้างวัดจริงๆขึ้น มาในบ้านเรานี่แหละ
แล้วคอยดูใจของเรา การควบคุมจิต ควบคุมความอยากของตัวเองได้ ทำให้จิตใจสงบได้ ก็จะบรรลุธรรมได้เช่นกัน เพียงแต่ต้องมีจิตใจที่เข็มแข็งกับสิ่งรอบตัว
สุดท้ายแล้ว สิ่งที่จะทำให้เราสามารถบรรลุธรรมได้นั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่ วัดวาอารามใดๆ แต่มันขึ้นอยู่ที่จิตใจของเราล้วนๆ
ถ้าใจเราปล่อยวางได้ รู้ทัน รั ก , โ ล ภ , โ ก ร ธ , ห ล ง บังคับตัวเองได้ สงบได้ ก็บรรลุธรรมได้ แต่ถ้าหากใจเรายังไม่สงบ ถึงจะภาวนาศีลอยู่ในวัด ยังไงก็ไม่มีทางถึงธรรมได้
ความสงบในจิตใจนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่ หากขึ้นอยู่กับการวางใจ
แม้อยู่ผู้เดียวในห้อง ก็อาจจะวุ่นใจได้ หากไม่รู้เท่าทันความคิด