จงภูมิใจในอาชีพตนเอง ถึงจะดูจน แต่ก็ไม่ได้ขอเงินใครใช้

จงภูมิใจในอาชีพตนเอง ไม่ว่าคุณจะมีอาชีพอะไร ใครจะดูถูกคุณ หรือมองว่าต่ำต้อย ก็อย่าไปสนใจ เพราะทุกอาชีพมีความสำคัญ

ถ้าอาชีพใดอาชีพหนึ่งหายไป แม้บางอย่างจะกระทบไม่มาก แต่เชื่อว่าต้องกระทบแน่ ตัวอย่างเช่น

ร้านป้าข้าวขาหมูในตลาด ที่อร่อยและให้เยอะมาก ถ้าร้านนี้หายไปจะไปกินที่ไหน ราคานี้ถ้าซื้อข้าวกล่องร้านสะดวกซื้อ คงได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

หรือร้านขน มโตเกียวหน้าโรงเรียน อาหารเช้ายอดฮิตวัยเด็ก ถ้าร้านนี้หายไป ใครจะมาทำขาย?

มองไปอีกทาง คุณลุงชาวนา ปลูกข้าวมานานกว่า 40 ปี ถ้าลุงหรือเกษตรกรคนอื่นๆ หันไปทำอาชีพอื่นกันหมด คุณจะมาปลูกข้าวไหม?

หรือต้องบริโภคข้าวจากประเทศเพื่อนบ้านอย่างเดียว จนสุดท้ายก็กลายเป็น คนต่างชาติกำหนดราคา กำหนดทิศทางตลาด

วันนี้ข้าวอาจจะถูก แต่ถ้าวันใดวันหนึ่ง เกิดแพงขึ้น มา เราจะทำอย่างไร? ในเมื่อคนไทยทิ้งอาชีพไปทำอย่างอื่นกันหมดแล้ว

เห็นไหมว่า ทุกอาชีพต่างก็มีความสำคัญทั้งนั้น แต่น้อยคนนักที่จะมองเห็น ถึงจะไม่สำคัญวันนี้ ก็อาจจะสำคัญวันหน้า

ดูอย่างประเทศที่เศรษฐกิจพังพินาศ เพราะรัฐบาลเลี้ยงดีเกินไป ขายน้ำมันเลี้ยงคนในประเทศ แจกเงินจนไม่ต้องทำมาหากินอะไร

สุดท้ายพอระบบล่มหรือเสื่อมถอย ก็กลายเป็นว่า ทุกคนทำอะไรไม่เป็นเลย เพราะติดสบาย งอมืองอเท้ามาหลายสิบปี

นี่คือความสำคัญ ของทุกสาขาอาชีพ อย่างที่บอ กว่า ถึงไม่ค่อยสำคัญในวันนี้ แต่วันหน้าอาจจะสำคัญที่สุดก็ได้

พอพวกเราไม่ทันคิด (หรือคิดไม่ได้) ในสังคมปัจจุบัน จึงเกิดการแบ่งแยกอย่างเห็นได้ชัด เราต่างชี้นิ้วตัดสินว่า

คนทำอาชีพนี้ ด้อยกว่าคนทำอาชีพนั้น คนนี้ต้องไม่มีความรู้แน่ๆ ซึ่งจริงๆ แล้วเราควรมองว่า ทุกอาชีพมีความสำคัญเท่าเทียมกัน

มีหมอ ก็ต้องมีพยาบาล มีพยาบาล ก็ต้องมีผู้ช่วยพยาบาล ทุกอาชีพย่อมมีคุณค่าในตัวเองทั้งสิ้น

พนักงานทำความสะอาด ยังต้องมีเทคนิค และความชำนาญด้านการทำงานบ้าน การเช็ด กวาด ถู จัดระเบียบข้าวของเครื่องใช้

ส่วนในเรื่องของความรู้ เราไม่สามารถชี้วัดได้หรอ ก ทุกคนที่ได้เกิดมา ต่างมีความรู้เฉพาะตน มีความสามารถที่แตกต่างกัน

จบ ป.4 แต่เป็นเจ้าของกิจการ รวยร้อยล้านพันล้าน กับจบ ป.เอ ก เป็นศาสตราจารย์ที่ไหนสักแห่ง สองคนนี้ใครเก่งกว่ากัน

มันไม่มีใครตอบได้ เพราะเราอยู่คนละสนาม ลงแข่งกันคนละเวที และไม่มีใครที่เก่งได้ทุกเรื่อง แบบ 100% หรอ ก จริงไหม?

อย่าเอาการศึกษาของตนไว้ใช้ตัดสินใคร การศึกษา คือ การเรียนรู้ และการเรียนรู้ ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด

เราต่างกันแค่โอ กาสเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นโอ กาสในการทำงาน หรือโอ กาสในการเรียน

เงินเดือนสูง ไม่ได้แปลว่าเก่ง เพียงแค่คุณมีศักยภาพด้านนั้น มากเพียงพอ และมีโอ กาสในการทำงานนั้น

แต่ที่สำคัญที่สุด คือ เราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินใคร เพียงเพราะอาชีพที่เขาทำ หากเป็นอาชีพที่สุจริต

เราทุกคนบนโลก ย่อมเอื้ออำนวยต่อ กันทั้งสิ้น คุณค่าของคน ไม่ได้วัดแค่งานที่ทำ

วันๆ ที่เราทำงานไปนั้น เป้าห ມ ายเดียวกัน คือมีอาหารตั้งวางบนโต๊ะ มีข้าว มีกับ มีน้ำดื่ม เลี้ยงร่างกาย เลี้ยงชีวิตให้อยู่รอด เช่นเดียวกันหมด

หยุดดูถูก และเ ห ยี ຢดอาชีพคนอื่น จงจำเอาไว้ว่า เราไม่ได้ดีไปมากกว่าใคร เกิดเป็น มนุษย์ก็ควรที่จะเคารพสิทธิ์ ให้เกียรติเพื่อน มนุษย์ด้วยกัน