รักอย่างไร ให้รักอย่างไม่เป็นทุกข์

เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้สึกรักใครสักคนก็จงสร้างห้องที่น่าอยู่อย่างนั้นคืนกลับไปสักห้อง…”ความรัก”เป็นเหมือนห้อง ๆ หนึ่งของชีวิตเป็นห้องที่กว้างขวาง…น่าอยู่…มีพื้นที่มากพอที่จะให้เราอะไรก็ได้เป็นอะไรก็ได้แข็งแรงพอที่จะรองรับความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา

เป็นห้องนั่งเล่น ที่มีมุมสบาย ๆ ให้เราได้นั่งเหยี ยดเท้า เอนหลังอ่ า นหนังสือเล่มโปรด ขณะที่กลิ่นกาแฟหอม ๆ อวลอุ่นท่ามกลางเสียงเพลงไพเราะ

เมื่อใครสักคนรักเรา เขาก็จะสร้างห้อง ๆ นี้ให้เรา เป็นห้องที่ถูกสร้างขึ้น มาด้วยความเข้าใจและยอมรับ

เพื่อจะให้เป็นที่ที่เราอยู่ได้อย่างสบายที่สุด ผ่อนคลายที่สุด

เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้สึกรักใครสักคน ก็จงสร้างห้องที่น่าอยู่อย่างนั้น

คืนกลับไปสักห้อง… เพื่อให้ทั้งสองคนได้พักผ่อน อยู่ในห้องของความรักอย่างสุขใจ

“ปล่อย” การต้องใช้วันคืนร่วมกับใครสักคนนั้น อาจทำให้มีเรื่องต้องกระทบกระทั่งกันได้ง่าย

มีหลายครั้งที่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น

ส่งผลให้เราไม่พอใจ และรู้สึกไม่ดี กับอะไรต่างๆ รอบข้างอย่างไม่รู้ตัว

“อะไรบางอย่าง…ที่แตกต่างไปจากเดิม” คนที่ใกล้ชิดกัน มากมักไม่ทัน สั ง เ ก ต ความผิดปกติที่เกิดขึ้นในความรู้สึกของกันและกัน

หลายๆ ครั้งที่เราเผลอทำให้ ใ ค ร บ า ง ค น เกิดความน้อยใจแล่นเป็นริ้วๆขึ้นไป ที่ ด ว ง ต า

และหลายๆ ครั้งที่มีน้ำใสๆของใครบางคน เอ่อล้นอยู่ที่ดวงตา แต่เราไม่ทันสังเกตว่ามีอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม

“ความลับ” ความลับ…เป็นเรื่องอันตรายสำหรับความรัก เพราะความรักคือความไว้ใจกัน รับรู้ รับฟัง และเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

หากมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ต้องปิดบังกัน แล้วหากวันหนึ่งสิ่งที่ปิดบังไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไปได้ ความลับก็จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป

บางครั้ง . . . ในความเป็นคนรัก ก็ไม่ได้ต้องการจะรู้อะไรมากมาย เพียงแต่…อยากได้รับความไว้วางใจ ได้รับรู้ รับฟัง คำบอกเล่าต่างๆ

ทั้งๆที่ การได้รู้ หรือไม่รู้ ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย แต่การได้รับฟังเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องดีและไม่ดี ที่ห ม ายถึงการให้เกียรติกันนั่นต่างหาก…ที่สำคัญ

“หน้าที่” เพราะคำว่ารักที่ใครสักคนจะยกมาเอ่ยอ้างนั้น

ไม่อาจให้ความอบอุ่นใจได้มากพอเท่ากับการดูแลเอาใจใส่ หลายคนทุ่มเทให้กับหน้าที่การงานจนห ลงลืมความรักไป

หน้าที่การงานเป็นปัจจัยที่สำคัญในชีวิตก็จริง แต่อาจไม่ใช่สิ่งที่ สำคัญที่สุด

…ให้เวลากับตัวเองเพื่อจัดสรรเวลาให้ดี ให้ชีวิตมีเวลาเพียงพอใช้จ่าย ให้งานไปได้ด้วยดีและให้ความรักไปได้ด้วยดีเช่นกัน

“กล้า” การคบหากับใครสักคนอย่าง่จริงจังนั้น เราต้องไม่ลืมว่า..

คนๆนั้นคือคนที่เราจะต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไป อย่าให้ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอดทนขนาดนั้นเลยดีไหม

กล้าที่จะพูดในแง่ดีในแง่เสีย เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้รับรู้และปรับตัวเข้าหากัน เพื่อถนอมรักไว้ให้อยู่ด้วยกันนานๆ

ความรัก เป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าที่จะถูกบั่นทอน ด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ แค่คนสองคนไม่ได้คุยกัน